czasami bywam zupełnie niczym
zsuwam rolety, by nikt nie widział
czasami nie chcę księżyca
ani lampki wina
echem o ściany ta pustka
zamyślona i głucha
nie szukam nikogo w sobie
nie szukam nawet człowieka
i wcale nie jest mi dobrze
upadam
by się dźwigać
Wszyscy jesteśmy ludźmi. Tylko ludźmi i aż ludźmi. Czasem zapominamy. Czasem warto odnaleźć w sobie człowieka. Tego który ma siłę by się dźwigać. Przytulam ciepło.
OdpowiedzUsuńSmutne ale piękne. Bezchmurnego nieba. Jeszcze będzie lepiej.
OdpowiedzUsuńNie ważne ile razy upadniemy, za każdym razem musimy się dźwigać.
OdpowiedzUsuńI wtedy jest odrobina satysfakcji, że po raz kolejny nam się udało. Mimo, że sił jakby coraz mniej.