MMMDXVII

To cena jaką przyjdzie mi zapłacić?
Za to, że kilka lat temu uwierzyłam na powrót. W to, czego nie ma.

Niech to jasna cholera.
Nie mogę spać. Nic nie mogę. Tak się zapętliłam.

Ciało ludzkie jest jednak bardzo mądre. Kiedy nie pozwalasz mu odpocząć, znajdzie sposób by Cię zatrzymać.

A On, Główny Wątek mojego życia, jakby wiedział, jakby przeczuwał. Znów mnie wali po pysku rachunkiem. Za tamto życie. Robi to tak zręcznie, tak bez emocji, tak milcząco.

Kiedy już prawie zapomniałam huk trzaśniętych drzwi.

Kiedy w środku nocy tak daleko od Niego myślami odbiegam, nie mogę zasnąć, nic już nie mogę bo czuję że jestem nieznośnie śmiertelna, przychodzę tutaj i zerkam, a On mnie rozlicza. To sorry, ale odpadam.

Bo żeby akurat to.
Właśnie dokładnie te słowa.
Ubrane w liczby i spakowane tak, żeby przeszły. No kurwa.
Że ich nie zatrzymał cholerny antywirus. Że ich po drodze szlag nie trafił.
Że one dotarły tu do mnie właśnie dziś.


Nie zrozumiem tego. Mogę jedynie zapłakać. Albo się zaśmiać w głos.